O książce: rok / Proces Księżycowego Zająca. I coś o pierwszych latach Meganezji 8 kwietnia 2011 roku ukazała się krótka powieść „Próba Księżycowego Zająca”, którą można po części uznać za wczesną historię Meganezji, choć główny wątek jest związany z projektami w tej dziedzinie rzeczywistości wirtualnej i z samym programem kosmicznym, sądząc po tekście :) Kraj północnoamerykański. W dodatku jest to w pewnym nie do końca zwyczajnym sensie powieść erotyczna (i to trudna w tej części, gdzie erotyzm wkracza w teren). skrzyżowania z psychopatologią chrześcijańsko-protestancką). W pewnym stopniu jest to także kryminalistyczny kryminał ze służbami specjalnymi – Jak moglibyśmy się bez tego obejść? w epoce kosmicznej. (Nie zapominajcie - 12 kwietnia to nasz rocznicowy Dzień Kosmonautyki, 50. rocznica lotu Jurija Gagarina) A oto jeszcze coś (IMHO) ważnego w związku z politycznym elementem fabuły Krytycy „Cyklu Meganezyjskiego” wielokrotnie powtarzali, że Meganezja (z linią polityczną sprzeczną z doktrynami politycznymi wiodących krajów rozwiniętych) zostałaby zablokowana i demonstracyjnie wstrząśnięta wspólnymi wysiłkami, które pokazuję w „Procesu Księżycowego Zająca” mniej więcej latem trzeciego roku Wielkiego Charter, kiedy Meganezja będzie nadal krajem wolnym od broni nuklearnej, ale wkrótce stanie się nią. Właściwie mówimy o tym, jak mogło to nastąpić w wyniku zwykłej rywalizacji polityczno-gospodarczej między rządami, a także koncernami, krajami pierwszego świata i ich satelitami, podkreślam: w tej powieści zaczerpnięty jest pogląd na Meganezję z zewnątrz, z innej półkuli. A. Rozow